ANTÍGUONA jatorrizko istorioaren degradazio sakon baina ia saihestezinaren ondorioa da. Liluratu egiten gaitu emakume garaikide (egungo) batzuek eskaintzen diguten ikuskizun publikoak, nahiz eta feminismoa, aukera-berdintasuna eta justiziarik oinarrizkoena ukatzen duten. Lan honetako Antigona ideia zaharretan tematuriko emakumea da. Ustez ideia zintzoak eta sakratuak direnak babesten ditu, nahiz eta horiek bere buruaren aurka eta bere interesen aurka joan. Dena oso-oso tragikoa da. Hain da tragikoa ezen, errealitatetik ateratzen baitzaitu eta fartsa-itxura hartzen baitu. Hona hemen Sofoklesen lan hilezkorra, marmolezko lauza batean idatzia eta aire zabalean ikusgai jarria, bi mila eta bostehun urtez higaduraren, haizeteen eta Greziako eguzki lehorraren gorabeherak jasan dituzten higaturiko karaktereak erakusten dituena. Atzeraka botatzen duen faxismo-usaindun alderdi politiko batek arrakasta izan du hauteskundeetan. Boto-paperetan gordeta, alderdiko antigoaleko pertsona asko eta asko daude, zerrendaburu den harroputz atseginaren izenpean: Creonte. Testua eta zuzendaritza: Chema Trujillo.
Antzezleak: Leire Olaran, Soledad Carril, Alfonso Díez, Sara Barroeta eta Eneritz García.
Argiztapenaren diseinua: Arantza Heredia.
Jantzien diseinua: Soledad Carril.

ESTREINALDIA Arriaga Antzokian