Mother tongue dantza garaikideko pieza bat da, izaki bakoitzaren desberdintasun indibiduala azpimarratzen duena. Natura aldakor hutsa gara. Mother Tongue bi interpreterentzat konposatua, mugimenduaren bidez bizi-bideak arrastoa uzten duela azpimarratzen du. Aldaketaren kontrapuntu gisa, sustraiak, mugimenduan irudikatuak eta horietatik abiatuta eraikitzen direnak, gure testuinguru historiko, politiko, kultural eta pertsonaleko piezekin.

Eduardo Vallejo Pinto sortzaileak Mother tongue lanarekin burutzen du mugimendua hatz-marka gisa aztertzen duen lana. Guztiok dugu gure sustraietatik eta gure bizipenen zenbaketatik abiatuta eratu den mugimendu-arrasto bakarra. Vallejok, jatorriz Mieresekoa (Asturias), jaioterria utzi eta dantzari gisa eta ondoren koreografo gisa hasi zuen bere ibilbidea, aldaketa geografiko etengabearekin. Aldaketa horrek bere mugimenduaren aldaketari eragiten dio, eta horren jakitun da eta erregistroa hartzen du, urteetan zehar hatz-aztarna gisa mugimenduari buruzko ikerketa laguntzeko eta osatzeko.

Fitxa artistikoa:


- Zuzendaritza, Kontzeptua eta Koreografia: Eduardo Vallejo Pinto
- Antzezleak: Eduardo Vallejo Pinto eta Nabar Jon Ander
- Dramaturgia: Eduardo Vallejo Pinto
- Jatorrizko Musika eta Soinu Espazioa: Iván Solano
- Argiztapen Diseinua: Paloma Cavilla
- Jantzien diseinua: Eduardo Vallejo Pinto
- Patroia eta jantzigintza: Paola de Diego eta Marisa Sánchez
- Elementu eszenografikoak: Kikekeller
- Ekoizpena: Batbox Productions
- Ekoizpen exekutiboa: Diego Cabia
- Filmmaker: Belén Herrera de la Osa
- Argazki eszenikoa: Alba Muriel Meléndez
- Prentsa eta Komunikazioa: Elena Garrán
- Testu sinopsia: Marta Abad
- Laguntzak: Arte Eszenikoen eta Musikaren Institutu Nazionalaren birarako laguntzak
- 2022. Madrilgo autonomia-erkidegoen laguntzak AAEEren 2021eko ekoizpenerako.
- Laguntzaileak: Teatro del Bosque, María Pagés Koreografia Zentroa, Centro
- Koreografikoa Kanala Eduardo Vallejo

Zuzendari eta koreografoa, bere ibilbide profesionala dantza klasikoan eta garaikidean garatu du Europako eta Ekialde Ertaineko hainbat erakundetan. Dantzako prestakuntzaz gain, arte martzialetan, arte plastikoetan, argazkigintzan eta dramaturgian dituen ezagutzak ere osatu ditu. Ogmia zorroa, bere konpainia propioa, 2019an.

Bere sormen lanaz gain, Eduardo Vallejok bere ezagutza eta esperientzia partekatu ditu John Moore Liverpool University/Institute of the Arts en Barcelona, la Joven Compañía, la Jove Companyia de dansa Gerard Collins, Elephant in the Black Box eta Alacanteko Goi Mailako Kontserbatorioan, besteak beste.

Arte-hizkuntza propio baten etengabeko bilaketan, Eduardok Daktilo-mugimendua ikerketa-prozesua garatu du, mugimenduaren analisi antropologiko eta kognitibo-konduktual gisa deskriba daiteke. Eduardo Vallejoren obra bere indar formal eta poetikoagatik bereizten da, estilo nahastezina bihurtuz. Behin eta berriz aipatzen ditu kritika politikoa eta soziala, genero-rolak, pertsonen arteko harremanak eta horien ondorioak.

Ogmia konpainia

Eduardo Vallejo Pintok 1019an sortu zuen Ogmia, eta konpainia horrek erakunde garrantzitsuen laguntzak eta egoitzak jaso ditu, hala nola Compañía Nacional de Danza, Centro Coreográfico Canal, Teatros del Canal, Teatro del Bosque, INAEM, Madrilgo Erkidegoa eta Madrilgo Udala.

«No Time to Rage» lehen sorkuntzarekin, Eduardo MAX sarietako lau kategoriatan izendatu zuten: dantza-ikuskizun onena, koreografia onena, gizonezko interprete onena eta ikuskizun eszenikorako musika-konposizio onena. Ondoren beste sorkuntza batzuk etorri dira, hala nola «Mother Tongue» (2022), «Glass House» (2023), etab. Ogmiak eta Eduardo Vallejok Dantzako Madrid Nazioarteko Jaialdian, Xixon Dantzaren Nazioarteko Jaialdian, TANZ Theatre International Hannover, MASDANZA, besteak beste. Espainia, Alemania, Polonia, Portugal eta Hegoaldera eraman ditu bere sorkuntzak.