Ziudadelako Mistoen Eraikina. Martxoaren 22tik maiatzaren 5era. Begoña Zubero: NEEEV. Ez da exotikoa, ezinbestekoa da. Irakeko iparraldean dagoen Mosul hiriak hedabideetara salto egin zuen 2014ko ekainean, Estatu Islamikoak hiria hartu zuenean. Mosul gerran zehar exekuzioen, jazarpenen eta ondarearen suntsipenaren erdigune izan zen. Hiria 2015ean liberatu bazuten ere, Mosulek hondatuta jarraitzen du berreraikuntzaren zain. Hiria eta bere suntsipena, hondakinak eta hustasuna harrapatu du Begoña Zubero argazkilari euskaldunaren objektiboak. NEEEV. Ez da exotikoa, hil ala bizikoa da erakusketa, lan horren emaitza da, berreraikuntza mantsoan dagoen hiri baten ikuspegia, hondakin, adreilu eta hondeamakinak kaleetan dituena; hondakinen artetik agertzen diren burdinekin; apenas jenderik gabe, baina dendetan kartelak dituena, eguneroko bizitzaren erakusgarri. Argazki bakoitzaren giroa, argi marroixkaduna, kearen antzekoa, hondoa ikusezin egiten du, gerraren oroitzapen bat balitz bezala, ortzi-mugarik gabe. Egoera xehetasunetan islatzen da, hala nola sarraskitutako hormetan pintatutako paisaietan edo suntsitutako liburutegi baten espazio samingarrian. Gatazka-eremu horretan egun berreraikuntza ekonomikoa dago indarrean. Benetakoa eta ezinbestekoa bizi-zirrikitu txikiak dauden tokian dago: eraikitzaileen arteko tratuetan, negozio txikietan, bere txandaren zain dauden kamioietan eta hondeamakinetan… Hondakinak, suntsipena eta gerra, eta, hala ere, kontsumismoa arrakalen artean azaleratzen. Globalizazioa, ekonomiaren eta boterearen ikuspegitik, bereziki nabarmena den irudiak gerraren ostean hondatutako testuinguru batean, baina mendebaldeko sinboloekin karteletan eta kaleetan ikusten diren beste elementu batzuetan. 2018ko amaieran Begoña Zuberok bi hilabeteko egoitza artistikoa egin zuen Iraken Moving Artist Foundationen laguntzarekin. Besteak beste, M/D (Mosul Demolición) proiektua egin zuen han, eta haren emaitza da NEEEV. Ez da exotikoa, hil ala bizikoa da erakusketa. Erakusketa Palermoko Fondazionee Sant Élian, Trastevereko Erromako Museoan, Cataniako Fondazione La Verde La Malfan (2022) eta Kordobako Palacio de la Merced gunean egon da ikusgai. Begoña Zuberori buruz
Bere lehen proiektuak egin zituenetik, Begoña Zuberok (Bilbo, 1962) egikera tekniko, formal eta estetiko akasgabeko tesi-argazkia garatu du, eta dokumentazioari eta ikerketari esker, garrantzi intelektual handiko irudiak egin ahal izan ditu. Bere ibilbidean zehar, hainbat genero landu ditu, hiriko espazioen eta natura hilen argazki errealistatik hasi eta argazkigintza subjektiboaren abstrakzioarekin esperimentatzeraino. XX. mendeko Europako erregimen totalitarioen boterearen arkitekturak erakarrita, Begoña Zubero Erromara iritsi zen 2002an eta ‘Existenz (2002-2013)’ proiektua abiatu zuen. Serie horretako argazki batek Pilar Citoler argazkigintzako lehen saria jaso zuen 2006an. Ondoren, Botín Fundazioko Arte Plastikoetako Bekari esker Pueblos de colonización XX proiektua egin zuen. Lan hori Leongo MUSAC Museoan Como vivir con la memoria erakusketa kolektiboan ikusgai egon zen, besteak beste. 2012an Erromara itzuli zen Espainiako Errege Akademiako artista egoiliar gisa. Bertan, memoriaren ideiaren garrantziari buruzko esplorazioa jarraitu zuen, arkitektura- eta hiri-espazioen erabilera ideologikotik abiatuta. Italian eman zuen garaiaren ondorioz azken urteotan egin dituen proiektuek herrialde honetako kulturarekin eta oraintsuko historiarekin lotutako gaiak izan dituzte ardatz. Cosenza eta Dolomiti Contemporenee zentroetan egoitza artistikoak egin ditu. Azken horretan Villagio Eni proiektua sortu zuen, Donostiako Arkitekturari buruzko lehenego Bienalean Altxerri Galerian eta PhotoEspaña jaialdiaren barruan Madrilgo Luis de Burgos Galerian ikusgai egon zena.