2024ko Arabako Antzinako Musika Astearen barruan. Domenico Scarlattiren (1685-1757) teklarako sonatak Londresen argitaratu ziren lehen aldiz, 1730eko hamarkadaren amaieran. Uste da B. Fortier-ek 1738an inprimatu zuela Essercizi per gravicembalo lana.

Gertakizun horrek, besteren artean, Richard Newton-ek 1939an «Domenico Scarlattiren gurtza ingelesa» izena eman zion fenomenoaren hasiera markatzen du. Argitalpenaz harago, Joseph Kelway klabezinistak (c1702-1782), Charles Burney-k «Scarlatti sektako lider» gisa deskribatuak, haren hizkuntzaren ezagutza sustatu zuen musikariaren lana interpretatuz.

Testuinguru horretan izan zuen Charles Avisonek (1709-1770) Scarlattiren errepertorioaren berri, eta Napoliko konpositorea «ausartzat eta asmamen handikotzat» jo zuen eta «garaiko maisu handien artean» sailkatu.

Domenico Scarlattiren ikasgaiei buruz 1743 egin zuen zazpi zatiko lehen kontzertuak arrakasta izan zuenez, Avison animatu egin zen lau biolin, biola, biolontxelo eta baxu jarraiturako zazpi zatiko hamabi kontzertuak argitaratzera, Domenico Scarlatti jaunaren (1744) klaberako bi irakasgai liburukitan oinarrituta.

Charles Avisonek, bere orkestrazioekin, Scarlattiren sonatek adierazkortasun dimentsio berri bat izatea lortu zuen. Haien inspirazioa, indarra, energia eta freskotasuna, baita sotiltasuna ere, bi konpositoreen indarren baturaren emaitza dira.

Nieves Pascual/Ignacio Prego

- Emmanuel Resche-Caserta, biolin bakarlaria
- Víctor Martínez Soto, biolina
- Marta Mayoral, biolina
- Belen Sancho, biolina
- Mriam Hontana, biolina
- Isabel Juárez, biola
- María Martínez, biolontxeloa
- Ismael Campanero, biolonea
- Alberto Martinez, organo positiboa
- Ignacio Prego, gakoa eta zuzendaritza artistikoa